Ik zit met een innerlijk dilemma, een mindfuck (niet te verwarren met een brainfart), kortsluiting in mijn hoofd. De afgelopen maanden – nee, jaren – keek ik uit naar een regenbui tegen de droogte, tegen lege regentonnen en tegen gele grassprieten. Maar sinds drie dagen kan het mij niet zonnig, droog en onbewolkt genoeg zijn. De reden? Nieuwe zonnepanelen op mijn dak.
Zonnepa’nee‘l of toch wel?
Voordat ik in ga op mijn innerlijke dilemma, is het goed om de zonnepanelen eerst even te introduceren. Ik wil al best lang zonnepanelen, omdat je daarmee een (zichtbare) bijdrage levert aan de energietransitie. Bovendien kun je je geld nu beter in je huis (oftewel panelen) stoppen dan in een oude sok of rekening op de bank.
Het probleem was alleen dat ons dak niet op het gunstige zuiden lag. Dat is nog steeds een probleem trouwens – we hebben ons dak niet een kwartslag gedraaid.
Toch heeft onze huiselektricien ons samen met zijn zonnepanelenboer weten te overtuigen. Het rendement is wel lager, maar ook met onze oost-west-daken valt nog aardig watt (haha) op te wekken. Dus na een avondje technische prietpraat over micro-omvormers, kilowatturen, wattpieken en andere brainfarts (daar heb je ze toch nog, die stomme hersenscheten) was ik definitief om. Wij krijgen zonnepanelen!
Live zonnepaneelstatistieken
En dus stonden er op donderdagochtend ineens een bouwstellage, 10 zonnepanelen en twee kopjes koffie (met met en suiker, watjes die klusjesmannen) op de stoep. Een paar uur later was ik een stapel zonnepanelen en een app met live statistieken rijker, en een paar duizend euro lichter.
Maar ik ben blij, want ik wek nu mijn eigen groene stroom op. En eerlijk is eerlijk, het is ook gewoon leuk jongengsspeelgoed. Ik weinig (lees: niets) niets om auto’s, koelkasten waar je tegen kunt praten en smartphones met 8 camera’s. Maar zonnepanelen met tabellen en grafieken vind ik toch wel tof.
Zo weet ik nu hoeveel minuten ik de Eiffeltoren kunt verlichten (<1 minuut…), hoeveel maanden ik een telefoon kan opladen (10 maanden) of hoeveel nachten ik een spaarlamp kan laten branden (waarom zou je dat doen?). Niet onbelangrijk, toch?
Bol met lava op mijn dak
Wij gebruiken thuis al jaren écht groene stroom. Niet van die certificaten die biomassa- en kolencentrales rechtpraten met waterkracht uit Verweggistan, maar echt wind uit de Hollandse polder. We waren dus al goed bezig, maar het idee dat je min-of-meer zelfvoorzienend bent door je eigen groene stroom op te wekken voelt eigenlijk nog beter.
Maar dan moet dus wel die bol met lava ongehinderd op mijn dak kunnen schijnen. Fuck de droogte en weg met de wisselvallige Hollandse zomers, lang leve de klimaatverandering! Ik was dus ineens blij met de recorddroogte in ons land.
Kortsluiting in mijn hoofd of zonnepanelen?
En dus baalde ik flink toen afgelopen weekend na weken droogte ineens wolken en regen over het land trokken. Sindsdien zit ik de hele dag de buienradar, wolkenradar en zonradar te checken. Wist je trouwens dat die laatste twee een soort tegenovergestelden van elkaar zijn? Overdag dan…
Als er dan een regenbui op de radar of in mijn tuin verschijnt, dan ben ik blij, maar met een knoop in mijn maag en kortsluiting in mijn hoofd. Natuurlijk wens ik de natuur en mijn regenton een goede regenbui toe. Maar als ik dan in mijn fancy, live zonnepaneelstatistieken zie dat die panelen daar een beetje niks liggen te doen, dan baal ik stiekem toch.
Aan de andere kant, liever kortsluiting in mijn hoofd dan in mijn zonnepanelen, toch?