In de eerste jaren dat ik mijn rijbewijs had stelde ik de begrenzer zo hoog mogelijk in. 53 in de bebouwde kom, 85 daarbuiten en (toen nog) 127 op de snelweg. Zo hard mogelijk rijden was cool, maar wel binnen de lijntjes van de flitspaal.
Rebel child
Een echte rebel was ik. De grenzen van het mogelijke opzoeken, maar wel zonder op de bon geslingerd te worden. Want mijn boetes voor fietsen zonder licht en door rood lopen (midden in de nacht op een leeg kruispunt, op de agent na) vond ik wel genoeg.
Bijkomend voordeel: ik was zeker 18 seconden sneller thuis. Maar waar is de tijd gebleven? Die 18 seconden per rit, bedoel ik. Ik heb het nooit teruggezien als extra lang weekend, meer tijd in de kroeg of een langer leven. Dus wat heeft het mij opgeleverd? Niets…
Money & milieu
Nu ik bovendien (in de file) wat meer stil sta bij de milieu-impact van sneller rijden, vind ik het helemaal niet meer nodig om zo hard te rijden. Want wist je dat 140 in plaats van 120 rijden leidt tot 25% meer brandstofverbruik?
En daarbij telt ook mijn portemonnee mee. Vroeger, in de tijd van mijn puntenrijbewijs, reed ik nog in de leaseauto van mijn vader(‘s baas). Een tankpistool was toen nog leuk, want gratis. Toch die rebel in mij weer, pistolen zonder kogels. Maar nu ik zelf moet tanken, valt dat toch elke keer een beetje tegen.
Slakkengang op de snelweg
Daarom rijd ik nu met onze flintstone-auto maximaal 115 op de snelweg. Lekker op de cruise-control, met een slakkengang vrachtwagens, opa en oma en andere zondagsrijders inhalen.
Met op mijn achterbumper een gehaaste gladde verkoper uit de Randstad in zijn Audi of BMW. Heeft ‘ie met z’n frustraties en bumperkleven geluk dat ik geen trekhaak heb, anders had ‘ie erop gezeten.
Ik heb trouwens ook nog niet gemerkt dat het ritje naar mijn familie (Tilburg-Rotterdamse Vinex) langer duurt. En als het al 18 seconden langer duurt, dan trek ik dat gewoon van mijn werktijd af. Geen baas die er naar kraait.
Rust & regelmaat
Misschien is het de ‘rust-reinheid-regelmaat’-indoctrinatie van het consultatiebureau, maar ik heb ook gemerkt dat het veel rustiger rijdt als je ‘de gemiddelde weggebruiker’ bent. Met 130 (en een beetje want marge op de flitspaal) ben je continu aan het remmen en optrekken.
Alleen maar irritant en vermoeiend, want op de linkerbaan rijden namen ook van die malloten die met 115 (oh, hi, that’s me!) een vrachtwagen inhalen. Met je 115 rijd je dus altijd voorop in de opstopping. Daarbij raak je ook niet gefrustreerd omdat je 130 mág rijden maar het niet haalt omdat het druk is. Of iemand daar met 115 rijdt.
De slak op de snelweg
Nee, lekker in je eigen tempo, goed voor je hart. En goed voor het milieu dus, want daarmee spaar ik liters benzine en ongezonde uitlaatgassen. Alleen om die reden is het al de moeite waard. Daarom is mijn duurzame tip voor deze week: doe het lekker rustig aan. Heerlijk slakken in plaats van scheuren op de snelweg.
En wil je het trouwens écht rustig aan doen, dan is er zelfs een club van 90. Met van die gave ik-rijd-90-bumperstickerstickers voor op je auto. Weer eens wat anders dan “ik rem soms voor dieren”, “baby on board” of een Ichthus-figuur (zo’n Christelijke vis ja).
Maar zo ver ben ik nog niet. En dan gaat ook nog even duren, want ik ben wat later. Minimaal 18 seconden.