In het kader van living on the edge, open minded, meer Engelse clichés, je grenzen opzoeken en ze vervolgens keihard verleggen deed ik een impulsaankoop: een bakje gevriesdroogde buffalowormen en een bakje eveneens gevriesdroogde locusta’s (ik noem ze liever gewoon sprinkhanen). En een tot de rand gevuld glas wijn.
De kater kwam later, maar overduidelijk niet van de wijn.
Wijn voor het wegspoelen
Je moet je glas wijn wel verdienen, maar liever niet door dode insecten in een bakje te eten. Als dat echter kan met 35% korting (het was niet eens Black Friday), dan wil ik het wel overwegen. Ik blijf toch een Hollander hè. Alhoewel het eten van opgewaardeerd veevoer dan weer niet bepaald Hollands is.
Bovendien: mochten de sprinkhanen en wormen nou echt niet weg te hakken zijn, dan kan ik het altijd nog wegspoelen met een goede fles wijn. Die ik overigens ook met 25% korting heb gekocht. Mijn Hollandse mentaliteit zit blijkbaar diep.
Ik doe het wel, ik doe het niet, ik doe het…
Onderweg naar huis bedacht ik allerlei redenen om het toch niet te hoeven proeven. Ik probeer redelijk vegan door het leven te gaan, en echt veganistisch zijn gevriesdroogde sprinkhanen en wormen toch niet. Moet ik dan niet sterk blijven en ze principieel weigeren te eten?
Sophie wist het thuis tijdens het voorproeven ook niet echt smakelijk te verkopen aan mij: “Iehl, goor, dit is écht ranzig!” Het bijpassende hoofd kunt u er waarschijnlijk zelf wel bij bedenken. De hond vrat het overigens ook niet op, in tegenstelling tot houten blokjes, ballonnen en mijn schoenveters. Dat wil ook wel wat zeggen.
En? Hoe smaken sprinkhanen?
Tsjah, ik had van uitstel afstel kunnen laten komen, maar de drang naar een glas wijn bij de voetbal heeft mij uiteindelijk toch over de streep getrokken. Het resultaat? Ajax won en de wijn smaakte prima.
Oh, je bedoelt het gevriesdroogde ongedierte? Met huid, haar en mijn neus dicht opgegeten. De wormen gingen nog wel omdat die gewoon in mijn holle kies verdwenen, maar van de sprinkhaan werd ik toch niet heel vrolijk.
De kater komt later…
De geur van kattenvoer, en hetzelfde gold voor de smaak (heb ik in mijn prepuberteit al eens proefondervindelijk ervaren). Maar omdat ik overal had gelezen dat insecten best goed smaken, besloot ik nog even verder te zoeken naar creatieve recepten.
En toen kwam dus die kater.
Zo moet je gevriesdroogde insecten ‘niet rauw eten omdat het te vergelijken is met orgaanvlees’. Hmm. Ook moet je ‘de poten en vleugels van sprinkhanen eerst verwijderen, omdat ze je darmen kunnen doorboren of tot verstopping kunnen leiden‘. Oeps.
Sprinkhanen, tot de dood erop volgt
We hebben de fles wijn dus maar opgedronken alsof het onze laatste zou worden. Gelukkig hebben we dit weekend nog een feestje thuis, als we dan nog leven.
Eens kijken of ik de visite dan nog wat geblancheerde sprinkhaan en gebakken worm kan aansmeren. Want feestje of niet, ook zij moeten dat biertje, glas wijn of de punt prinsessentaart gewoon verdienen.
Ach Michael, je hebt zelf al overtuigend geschreven om het niet te doen. Dus laat ik het maar…wel een biertje!